It is no hast in jier ferlyn dat ik myn lêste blogje skreau op dit plak: immen moat dochs it minst regelmjittich ferskinende blog foar syn/har rekken neame. Op dat stuit tocht ik: gjin gemier mear mei blogjes en ferhaaltsjes en oare lytse dingen, eltse letter dy't ik no noch op papier set, sil wêze foar it boek dêr't ik...
Goh, hoe moat ik dat gefoel no ûnder wurden bringe? Ien Rely Jorritsma Priis is in tafalstreffer, fage kunde dy 'st moetest yn de kroech: gesellich mar frijbliuwend. Twa Rely's is goede kunde dy 't miskien wol in goede freon wurde kin, ien dy't tsjin dy seit: 'Wy hawwe in ôfspraak, dy stiet, dus no ek trochsette, oars hoech ik...
♣
Us heit is dea. Stoarn yn de tropyske bosken fan Indië, sil er sels wol tocht ha, mar hy lei gewoan yn in sikehûsbêd yn Ljouwert. Dagenlang siet ik by him, fage him it swit fan de foarholle, flústere gerêststellende wurden, as tsjin in bern. Hy wie bytiden sa deabenaud, alles kaam wer werom: de patrûljetochten...
Datst moarns wekker wurdst en dysels ôffregest: hoefolle hynders soene der eins sneuvele wêze yn de Earste Wrâldoarloch? Datsoarte fan fragen, ja, dêr kin ik wat mei. Dat sykje ik dan út, en dêr komt dan in sifer út. Mar de Flewielen Revolúsje? Wat wolst dêr dan fan witte? It is foar dyn stúdzje skiednis, dat hiest al sein oer...
Voor iedereen die iets heeft met Indonesië en de geschiedenis van voormalig Nederlands-Indië, zal Bronbeek een vertrouwde klank hebben. Al sinds de oprichting in 1863 staat dit tehuis voor alleenstaande oud-militairen en museum symbool voor de relatie van Nederland met de Indonesische Archipel, zowel in positieve als in negatieve zin. In de loop...
'Mei ik wat geks freegje? Wolle jo myn tas efkes iepenhâlde?'
Sa hie ik it my tocht: wekker wurde yn hotel Loftleidir yn Reykjavik, mei troch it iepen rút it súntsjes rûzjen fan de see. Hinne en werom, hinne en werom. Mar sa is it net. Tusken it hotel en de see leit noch in strook lân: it fleanfjild fan Reykjavik. Dat makket it wol in strategysk plak, dat dan wer wol....
Earst hienen se teminsten noch tegearre west. De krisis bruts al jierren alles ôf dêr't se mei grutbrocht wienen, mar tegearre kamen se noch in aardich ein. Ek neidat Jaap en sy beide harren baan kwytrekke wienen, wie der altyd noch wol earne in putsje te dwaan, yn 't earstoan foar in pear moanne, letter foar in pear wiken of...
Mistroostig kèkwoetten de meerkoeten in de ochtendschemer achter de patrijspoort. Nooit meer tandenpoetsen met dit uitzicht. Ze kuste haar lief, die nog in het vooronder lag te slapen; zachtjes, zodat hij niet wakker werd. De avond ervoor had ze al een paar nette schoenen in haar tas gestopt, voor op het werk. Twee paar rubberlaarzen stonden nog op...
Na een vruchtbare zomer ligt de volvette klei van de Beemster uit te rusten in de milde herfstzon. De wandeling door dit weidse land heeft me niet voorbereid op wat er achter het roestige hekwerk ligt te wachten: een bruingrijs betonnen monster met holle, hongerige ogen. Hij heeft net een groep kinderen van een leeftijd waarop je alles nog wilt...
'Desi, Desi, ga buurman Vonk halen, snel, het begint!' Zodra deze woorden uit het huis aan de overkant schallen, weet ik hoe laat het is: voetbal kijken bij de buren Meulman, in onze straat de eerste familie met een televisietoestel. Om precies te zijn betekent het dat mijn vader en buurman Meulman voor de televisie zitten en dat wij, de...
