Mijn vader is dood. Gecrepeerd in een tropisch regenwoud op Java, zal hij wel hebben gedacht, maar in werkelijkheid lag hij in een ziekenhuisbed in Nederland. Nachtmerries had hij op het laatst, vooral over Indië. De verhalen die hij daar vroeger over vertelde herinner ik me goed, maar belevenissen waar je nachtmerries van krijgt, daar had hij het...
Wat is it dochs dat my oanlûkt yn minsken dy 't út 'e toan falle, oan nee-sizzers? Us heit wie in nee-sizzer (sjoch it foarige blogje), mar dat sil dochs net alles wêze, want hiel lang wie ús heit no net fuortendaliks myn grutte foarbyld, wylst ik dy foarkar foar nee-sizzers, foar bygelyks seerôvers (Sandokan!) en Robin Hoods, al te...
Om de draad van het boek over Indië weer op te pakken, bladerde ik door het fotoalbum van mijn vader. Voor het eerst viel me op hoe dat album uit de toon valt met andere albums van Indië-veteranen die ik heb gezien. Om te beginnen is het een groot, dik, gebonden jaren tachtig-album, geen bescheiden, langwerpig, gemarmerd album uit de...
Hast in jier lyn begûn ik te wurkjen yn in mear as fulltime baan op oardel oere reizigjen fan myn hûs. Dat betsjutte wurkdagen fan minimaal tolve oeren, in grimmitigens/bewûnderings-relaasje mei de NS en wykeinen dy't yn it bêste gefal opgienen oan útteld op de bank lizze.
Yn earsten wie ik bliid: midden yn de krisis hie...
Leaf. (Cultuurspecifiek bijschrift: leaf is 'blad' in het Engels en 'lief' in het Fries.)
It wie myn doel in werklik twatalich blog te skriuwen, dan wer skreaun yn de iene taal, dan wer yn de oare, krekt sa as ik yn it deistich libben beide talen trochinoar brûk, sûnder der in oersetting by te jaan. Mar ik bin it spoar efkes bjuster: wurket dit wol? Fan in Nederlânsktalige lêzer haw ik al heard: 'Ik...
Fierstente betiid waard ik berne yn sikehûs De Sionsberg te Dokkum, noch mar sân moanne hie ik yn ús mem har búk sitten en dêr wie ik al: ien kilo licht, it gewicht fan in pak sûker. Fuortendaliks waard ik yn in kûveuze parkearre. Yn dy tiid betsjutte dat, dat je heit en mem allinnich efter glês nei je sjen...
Vandaag was ik nog even bij Polare in Arnhem. Ik verkeerde in de naïeve veronderstelling dat ik daar misschien nog wel een papieren agenda van 2014, die ik plotseling nodig meende te hebben, zou kunnen krijgen. Maar ja, het was de laatste dag of in elk geval een van de laatste dagen van de volledige leegverkoop van de vestiging in...
Huzen dy't in eigen wrâld wjerspegelje yntrigearje my. It makket my net safolle út hoe 't dy wrâld foarmjûn wurdt: mei wurden, mei ferve, mei hout of papier, as it mar útsprutsen eigen is, in wrâld dy't net al te ticht by it deistich libben leit, in mooglikheid om te ûntkommen.
Ik hoop je te vinden in Cirebon in Indonesië. Het lijkt meteen raak. Uit de verhalen weet ik dat je hier in een schoolgebouw bivakkeerde en tegenover het hotel waar ik verblijf staat een voormalige MULO-school. Mijn verbeelding slaat onmiddellijk op hol, tot ik me realiseer dat ik helemaal niet weet of dit die school is; Cirebon is inmiddels...
It is hartstikke maityd. De krookjes brûze sûnt in wike ta de grûn út, de fûgels binne moarns ier en jûns let hielendal oerémis, it earste ljipaai is fûn. Oké, yn Gelderlân, mar dochs, it koe minder. Ik moast wol efkes tinke oan de alderleafste, dy't altyd seit dat de Alvestêdetocht better yn Gelderlân ferriden wurde kin, omdat it hjir...